Projekt szaty graficznej bogato ilustrowanej publikacji wyróżnia prosta, estetyczna forma. Leksykon oprawoznawczy jest pierwszym w Polsce, a zarazem jednym z pierwszych w Europie, tak obszernym opracowaniem tegumentologicznym, które łączy interdyscyplinarną wiedzę technologiczną, materiałową, historyczną i historyczno-artystyczną. Publikacja zawiera blisko 900 haseł opracowanych w oparciu o indywidualne analizy, konsultacje z gronem specjalistów oraz studia nad fachową literaturą. Warto w tym miejscu nadmienić, że bibliografia uwzględniona w Leksykonie objęła ponad 800 pozycji polsko- i obcojęzycznych (…). Niezwykle ważnym elementem struktury merytorycznej Leksykonu są fotografie prezentujące dzieła introligatorskie i ich detale, ponadto narzędzia, materiały i czynności introligatorskie. Zdjęcia te pochodzą z archiwów współautorów publikacji bądź też użyczone zostały przez biblioteki, muzea i prywatnych właścicieli. Co ważne, materiał ilustracyjny dopełniają rysunki poglądowe wykonane specjalnie na potrzeby Leksykonu. W efekcie zawiera on kilkaset ilustracji, z których zdecydowana większość nie była dotąd nigdzie prezentowana.

Projekt graficzny Leksykonu za principium przyjął funkcjonalizm i oszczędność miejsca. Dzięki starannemu składowi z użyciem wielu rodzajów wyróżnień i włamaniu prawie tysiąca ilustracji, zastosowaniu szlachetnego papieru oraz płóciennej oprawie ze złoceniami, nawiązującej do tradycji introligatorstwa, stworzono wydawnictwo nie tylko wartościowe merytorycznie, ale też poręczne i piękne.

Trójka autorów opracowała poszczególne działy tematyczne: Elżbieta Pokorzyńska (technologia introligatorska), Małgorzata Pronobis-Brzezińska (morfologia, techniki wykonawcze, problemy konserwatorskie), Arkadiusz Wagner (zagadnienia historyczno-artystyczne).

Więcej informacji: Wydawnictwo Uniwersytetu Kazimierza Wielkiego